Natuurvoeding

De oorspronkelijke ingrediënten van de natuurvoeding komen uit de jaren zestig van de vorige eeuw: voeding moest ‘natuurlijk’ zijn, zo min mogelijk bewerkt, en gemaakt door een kleinschalige, milieuvriendelijk werkende boer/producent in de buurt die ook zijn medewerkers volwaardig liet meebeslissen in het bedrijf. Natuurvoeding was (is) het contrapunt van de moderne revolutie in het produceren van voeding. Boerenbedrijven werden na de tweede wereldoorlog in snel tempo grootschalig, pasten intensief chemische middelen toe om tot een hoge productie voor een lage prijs te komen. De gevolgen kennen we: karakteristieke Nederlandse landschappen met hun natuurlijke rijkdom verdwenen om plaats te maken voor grote monoculturen waar het gebruik van kunstmest en bestrijdingsmiddelen zo groot was, dat bodem en kanalen en rivieren vervuilden, en vogels tot op de polen er last van hadden. De arbeid op het boerenbedrijf verdween en daarmee de sociale samenhang van het platteland. Tot overmaat van ramp werd ook de kwaliteit van de basisproducten vlak van smaak - en inderdaad: goedkoop. Inmiddels is er veel veranderd: de gangbare landbouw is groener geworden en de biologische boer vakbekwamer. Maar intensieve veehouderij (denk aan kistkalveren en legbatterijen) is nog altijd de norm en het gebruik van bestrijdingsmiddelen is weliswaar verstandiger geworden, maar nog steeds grootschalig en ‘noodzakelijk’, zo beweren de gangbare boeren. In de biologische landbouw bepalen handboeken wat wel en niet mag. SKAL-Nederland controleert de bedrijven, paard en wagen zijn vervangen door tractoren en het gemiddelde bedrijf is in oppervlak gegroeid. Het boereninkomen van de bioboer is concurrerend met gangbaar. Biologische producten mogen ook puur voor de smaak op de markt worden gemaakt (denk aan bonbons) en hoeven niet ‘volkoren’ te zijn. Dat was tien, vijftien jaar geleden nog ondenkbaar. Ook de import van ekoproducten uit het buitenland heeft een grote vlucht genomen, zodat we sinaasappels uit Italië hebben en koffie uit Bolivia. Gebleven is de basisgedachte: een biologisch product is een product dat recht doet aan de pure kwaliteit van de ingrediënten en bij de productie het milieu niet verontreinigt